Armoedebestrijding: wat de meerderheid u vergat te vertellen.

Wat de meerderheid uit het oog verliest in hun strijd tegen kinderarmoede, is dat het deel uitmaakt van een geheel. Kinderen zijn niet arm, wat je wilt bestrijden is de gezinsarmoede. En dat doe je niet met de maatregelen die het stadsbestuur neemt.

De stad bouwt de middelen af die ze besteedt aan het ondersteunen van huurders die tot kwetsbare doelgroepen behoren. En de middelen die gaan naar het verhogen van de kans op tewerkstelling dalen met maar liefst 66,7%. Dat doen, terwijl een woning essentieel is en een job de kans verlaagt om in de armoede te belanden, dat is hallucinant. Ook het inzetten op (toekomstige) gezinnen in armoede is een actiepunt waarop de stad bespaart. Met maar liefst 53% op de komende jaren.

Maar het inzetten op de participatie van mensen in armoede slaat alles. Van de VVSG ontvangt Mechelen 198.500 euro over de jaren heen om lokaal aan die participatie te werken. Maar de stad geeft er op dezelfde periode maar 139.000 euro aan uit. Waar gaat die andere 59.500 euro naartoe?

Dat er actief beleid moet zijn om mensen uit de armoede te helpen, is voor N-VA Mechelen een evidentie.  Dit doe je o.a. door mensen aan een job te helpen, te begeleiden en ervoor te zorgen dat men op termijn een eigen woning kan verwerven. Door stelselmatig de middelen die naar werkgelegenheids- en participatietrajecten gaan af te bouwen en de kosten voor het bezitten van een eigen huis te verhogen, tref je net de kwetsbaarsten.

Door de armen uit Mechelen te werken, zal het armoedecijfer dalen, maar niet omdat de armen niet langer arm zijn.